Greko-Roma astronomisi

Ayrıca bkz: Yunan astronomisi

Ptolemaios'un 7 gezegen alanı

1 Ay

2 Merkür

3 Venüs

4 Güneş

5 Mars

6 Jüpiter

7 Satürn

Eski Yunanlılar başlangıçta Babiller gibi gezegenlere fazla önem vermedi. Pisagorcular M.Ö. 6. ve 5. yy. Da, Dünya, Güneş, Ay ve Evrenin merkezinde bir "Merkezi Yangın" çevresinde dönen gezegenlerden oluşan kendi bağımsız gezegen teorilerini geliştirdiler. Pythagoras veya Parmenides'in , akşam yıldızıHesperos'u ve sabah yıldızını ( Phosphoros ) bir ve aynı ( Aphrodite , Latince Venüs'e karşılık gelen Yunanca) tanımlayan ilk kişi olduğu söylenir. ^[26] M.Ö. 3. yüzyılda , Samos Aristarchus, Dünya ve gezegenlerin Güneş'in etrafında döndüğü bir güneş merkezli sistem önermişti. Jeosentrik sistem Bilim Devrimine kadar baskın kaldı.
M.Ö. 1. yüzyıla gelindiğinde Helenistik dönem boyunca Yunanlılar, gezegenlerin yerlerini tahmin etmek için kendi matematiksel planlarını geliştirmeye başlamışlardı. Babillerin aritmetiği yerine geometriye dayanan bu planlar, sonunda Babil ekonomisinin teorilerini karmaşıklık ve kapsamlılık içinde tutacak ve Dünya'dan çıplak gözle gözlemlenen astronomik hareketlerin çoğunu açıkladı. Bu teoriler, Ptolemeiostarafından 2. yüzyılda yazılan Almagest'de tam ifadelerine ulaşır. Ptolemeios modelinin egemenliği, astronomi üzerindeki daha önceki eserlerin hepsinin yerini alması ve Batı dünyasında 13 yüzyıl boyunca kesin astronomik metin olarak kalmasıydı.Yunanlılara ve Romalılara göre, yedi tane bilinen gezegen vardır; her biri Ptolemey tarafından ortaya konan karmaşık yasalara göre Dünya'yı çevrelediğivarsayılmıştır. Onlar, Dünya'dan artan düzende (Ptolemeios'un düzeninde): Ay, Merkür, Venüs, Güneş, Mars, Jüpiter ve Satürn'dürler.